برای آمدنت انتظار کافی نیست

دعا و اشک ودلی بی قراکافی نیست

تمامی هر چه شراب است غیرچشمانت

 برای مستی چشمی خمار کافی نیست

از جمله خصائص صاحب العصر (عج) همراه داشتن «مصحف امير المؤمنين عليه السّلام» است.
قرآني که امام زمان (عج) مي آورد و به مردم تعليم مي دهد با قرآن فعلي اين تفاوت را دارد که آن قرآن توسّط مولاي متّقيان امير المؤمنين به همان نحو که در مدّت 23 سال نازل گرديده، جمع آوري شده است، ولي هيچکدام از لحاظ کلام الهي کم و کاستي ندارد. قرآن فعلي جمع آوري «عثمان بن عفّان» است.
امام علي آن مصحف را بر صحابه عرضه نمود، آنان نپذيرفتند، پس آن حضرت آن را مخفي نمود و تا کنون به حال خود باقي است و زماني به دست حضرت مهدي (عج) ظاهر خواهد شد و مردم مأمور مي شوند که آن را بخوانند و حفظ نمايند و به خاطر اختلاف ترتيب که با مصحف فعلي دارد، حفظ آن از تکاليف مشکل مکلّفان خواهد بود.

(«نجم الثّاقب»، باب دوّم، ص 119)

در روايات آمده است که حضرت مهدي (عج) جميع اوصاف و ويژگي هاي پيامبران گذشته خود را خواهد داشت. امام سجّاد عليه السّلام در ضمن حديثي چند نشانه را بيان مي کند:
«قائم ما داراي نشانه هايي از شش پيامبر است:
1-نشانه اي از حضرت نوح عليه السّلام طول عمر
2-نشانه اي از حضرت ابراهيم عليه السّلام مخفي بودن محلّ ولادتش
3-نشانه اي از حضرت عيسي عليه السّلام اختلاف رأي مردم درباره اش، و اعتزال او از مردم
4-نشانه اي از حضرت موسي عليه السّلام ترس از دشمن و غيبت، که حضرت موسي عليه السّلام از ترس فرعونيان از مصر به مَدْين رفت و مدّتي مخفي بود
5-نشانه اي از حضرت ايّوب عليه السّلام گشايش و پيروزي پس از بليّات و گرفتاري
6-نشانه اي از رسول خدا صلّي الله عليه و آله قيام به شمشير
7-و در بعضي از روايات نشانه اي از حضرت يوسف عليه السّلام نيز ذکر شده و آن زندان است.شايد منظور دوري او از دوستانش است که به منزله زنداني بودن اوست .

(«اعلام الوري»، ص 402 و 403)

سيّد علي محمّد شيرازي معروف به «باب»

فرزند سيد محمّد رضاي بزّاز در سال 1235 هـ. ق در شيراز متولّد شد. او چندين بار سرِ درس سيّد کاظم رشتي، شاگرد شيخ احمد احسايي، (که خود در ادّعاهاي عجيب و غريب مهارتي بسزا داشت و يک دسته از طلّاب افراطي در درس وي اجتماع مي کردند) حاضر شد و مورد توجّه او قرار گرفت. پس از فوت سيّد کاظم، مورد توجّه عدّه اي از شاگردان او گرديد. در سن 25 سالگي (1260 هـ. ق) تحوّلي در فکر او ايجاد شد و نخست دعوي «بابيّت» و سپس دعوي «مهدويّت» کرد. از اين به بعد به «علي محمّد باب» يا «سيّد باب» مشهور گشت. او مردم را پنهاني به ارادت خويش دعوت مي نمود و مي گفت: «من باب الله هستم وَ أتُواْ الَبُيُوتَ مِنْ اَبْوابِها (بقره/189) : و از در خانه ها وارد شويد».

  «جعفر» از فرزندان حضرت هادي‏ عليه السلام معروف به «ابوالکراين» از مدعيان امامت بود. وي پس از شهادت برادرش امام حسن عسکري‏ عليه السلام، دعوي امامت کرد و از اين رو به کذّاب (دروغگو) شهرت يافت.بدون شک انحراف جعفر از خط پدران معصومش، نه به علت اهمال پدر در تربيت وي بود و نه به جهت محيطي که در آن زندگي مي‏کرد! اين انحراف به علت همنشيني با بدکاران و منحرفان براي وي به وجود آمد و شکي نيست همنشين در انسان تأثير فراواني دارد.اوج انحرافات جعفر پس از شهادت امام حسن عسکري ‏عليه السلام صورت گرفت.

  ادعای امامت

  جعفر بعد از شهادت امام حسن عسکری و براي رسيدن به اين هدف خود، نقشه‏ هايي کشيد.

  اوّل خود را در معرض تسليت گويي مردم و تبريک بر امامت خود قرار داد.

  دوم خود را آماده اقامه نماز بر جنازه برادرش کرد تا بلکه از اين راه منصب رسمي (امامت) را به چنگ آورد.

  نقشه ديگر اين بود که دست به دامن دولت شد تا دولت او را به جاي برادرش گذاشته و زعامت شيعيان را به وي واگذار نمايد!

  اما در تمام اين نقشه‏ها شکست خورد و جز رسوايي، چيزي به دست نياورد.

هر سال
بعداز محرم وصفر که میشه ،
به یاد سخنرانی  حاج آقا امینی ، می افتم
که  خطاب به مردم فرمود که
کبوتر بازها وقتی یه کبوتر از بازار می خرند ،
چند روزی بال و پرش رو می بندند ،
روی پشت بام خو نه بهش آب و دانه میدن ،
بعد چند روز
بال و پرش رو باز می کنند ، و پروازش میدن،
اگه اون کبوتر رفت و مجددأ برگشت روی همون پشت بام نشست ،
میگن هنر داره و رگه داره ، اما اگه برنگشت و رفت ،
روی پشت بام کس دیگه ای نشست ،
میگن بی هنر وبی رگ بود !

حلول ماه ربیع الاول مبارک باد

آغازربیع وبرکات است امشب

پایان صفر؛أخذ برات است امشب

دادیم بشارت ب نبی باصلوات
زیرا که بهارصلوات است امشب

فرارسیدن

ماه ربیع الاول

به شما محب اهل بیت (ع) تبریک عرض می کنم

حضرت محمد (ص) فرمودند:

هر کس حلول ماه ربیع را به من خبر دهد، من بهشت را به او مژده خواهم داد.
حلول ماه ربیع بر شما مبارک

بشارت باد بر شما اتمام ماه صفر و حلول ماه ربیع الاول،

ماه شادمانی و سرور اهلبیت (ع) و پیروانشان مبارک باد.

در ربیع الاول،این ماه خجسته، نسیم سحری جان مایه عشق را به گستره خاکیان می فرستد.

جوانه های تبسم لب ها را شاداب از طراوت تغزلی دیگر کرده و

همگی قدوم نوزادی را که سبب آفرینش است تبریک می گویند

که یا محمّد! به جمع خاکیان دوستدارت خوش آمدی!
حلول ماه ربیع الاول، ماه جشن و سرور اهل بیت(ع) مبارک باد.

«سيّد احمد کسروي»، دانشمند و مورّخ و زبانشناس ايراني، در سال 1269 هـ ش در تبريز متولّد و در سال 1324 هـ ش در تهران به دست برادران امامي (از فدائيان اسلام) به ضربت خنجر به قتل رسيد. («فرهنگ فارسي معين»، ج 6، ص 1577)
او مردي تند خو و نسبت به روحانيّون سخت دشمن بوده تا جائيکه پارا فراتر نهاد و گستاخي به ساخت مقدّس ائمه اطهار عليهم السلام حتّي شخص پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلّم نمود؛ و جسارتها به مذهب شيعه و اعتقاد به امامت مهدي موعود (عج) و غيبت آن حضرت نمود.
او در يکي از کتابهايش مي نويسد: «عثمان بن سعيد، محمد بن عثمان، حسين بن روح و ابوالحسن سيمري، که ادّعاي نيابت امام ناپيدا کرده اند، افرادي گمنام بوده، و کسي آنها را نمي شناخته و خواسته اند؛ از اين راه به رياست برسند، و نيابت آنها و شخص امام ناپيدا دروغ بوده است». («مهدي موعود»، پاورقي ص 696)

کوه رضوی، نام کوهی است در هفت فرسخی مدینه، نزدیک شهر ینبع. این کوه به عنوان یکی از پناهگاه‏های حضرت مهدی(ع) در روایات مطرح شده است. پس از آن که حضرت مهدی علیه السلام از مدینه خارج می‌شود و توسط سپاه سفیانی تحت تعقیب قرار می‌گیرد، برای مدتی در اختفا به سر می برد. از امام سجاد علیه السلام روایت شده که حضرت مهدی علیه السلام در راه مدینه به مکه، با جبرئیل برخورد می‌کند و همراه او به کوه رضوی می‌رود.
اختفای حضرت مهدی علیه السلام، پانزده روز به طول می‌انجامد، زیرا در این مدت، امام نفس زکیه را برای دعوت مردم مکه به مسجدالحرام اعزام می‌کند، ولی نفس زکیه به شهادت می‌رسد. پانزده روز بعد، خود امام وارد مسجد الحرام می‌شود. امام صادق عليه السّلام از «کوه رضوي» بحث کرده، در پايان مي فرمايد:«از هر درخت ميوه در آن هست، و چه پناهگاه خوبي است براي شخص خائف، وه چه پناهگاه خوبي، صاحب اين امر را در آن دو غيبت است، يکي کوتاه و ديگري طولاني.»
در دعاي ندبه هم مي خوانيم:
«لَيْتَ شِعْري أيْنَ اسْتَقَرَّت بِکَ النّوي بَل أيُّ أرْضٍ تُُقِلُّکَ أوْ ثَري أبِرَضْوي أوْ غَيْرَها أمْ ذي طُوي
: کاش مي دانستم که کجا دلها به ظهور و آرام و قرار خواهد يافت، در کدامين سرزمين اقامت داري؟ در سرزمين «رضوي» يا غير آن؟ يا در ديار «ذي طوي» متمکّن گرديده اي؟

منابع:
‌بحارالانوار، ج 52، ص 213، حدیث 65. ص 306 ص 79
بحار الانوار 52 / 306 حدیث 79

«بحار الانوار»، ج 52، ص 153 و «الغيبة»، نعماني، ص 163)

مسجد جمکران، در 6 کيلومتري شهر مقدّس قم به طرف جادّه کاشان واقع شده است. اين مکانِ با عظمت، تحت توجّهات و عنايات خاصّه حضرت بقيّة الله (عج) قرار دارد و خود آن حضرت از شيعيانشان خواسته اند که به اين مکان شريف روي آورند.

درباره تاريخچه مسجد جمکران، شيخ حسن بن مثله جمکراني مي گويد: من شب سه شنبه، هفدهم ماه مبارک رمضان سال 393 ه.ق در خانه خود خوابيده بودم که ناگاه، جماعتي از مردم به در خانه من آمدند و مرا از خواب بيدار کردند و گفتند برخيز و طلب امام مهدي (عج) را اجابت کن که تو را مي خواند.
آنها مرا به محلّي که اکنون مسجد (جمکران) است آوردند. چون نيک نگاه کردم، تختي ديدم که فرشي نيکو بر آن تخت گسترده شده و جواني سي ساله بر آن تخت، تکيه بر بالش کرده و پيري هم پيش او نشسته است، آن پير حضرت خضر عليه السّلام بود.
پس آن پير مرا بنشاند.

«شرايط ظهور»؛ يعني، زمينه‏ هايي که امکان تحقق ظهور امام عصرعليه السلام را فراهم مي‏آورد و آن را امري منطقي و لازم مي‏ نماياند.

شرايط ظهور امام عصرعليه السلام به طور کامل براي ما روشن نيست. بخشي از بنيادي‏ترين آنها عبارت است از:
1. وجود برنامه و طرحي متعالي که بتواند با ساختار درست، عدل واقعي را در جهان بر پا سازد و سعادت و کمال آدميان را به ارمغان آورد.
2. وجود رهبر و هدايتگري بزرگ، شايسته و معصوم که از سوي خداوند منصوب شده است.
3. وجود گروهي از انسان‏هاي پاک دل و فداکار که در اوج تقوا به سر مي‏برند و براي دفاع همه جانبه از برنامه امام معصوم ‏عليه السلام آمادگي دارند.

شرط نخست با بعثت پيامبر خاتم ‏صلي الله عليه وآله محقق شد.
شرط دوم نيز با تولد فرزند امام عسکري‏ عليه السلام در سال 255 ه . تحقق يافت.
آنچه تا کنون به وقوع نپيوسته

شرط سوم است. براي تحقق اين شرط بايد تلاش کرد و در جهت تربيت نفوس خويش و ديگران کوشيد.

امام جوادعليه السلام در اين باره فرمود: «و از اصحابش 313 تن به اندازه اصحاب بدر از دورترين نقاط زمين به گرد او فراهم آيند و اين همان قول خداوند است که فرمود: «أَيْنَ ما تَکُونُوا يَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَميعًا إِنَّ اللَّهَ عَلي کُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ» [3] و چون اين تعداد از اهل اخلاص به گرد او فراهم‏آيند، خداوند امرش را ظاهر سازد و چون عقد - عبارت از ده هزار نفر باشد - کامل شد به اذن خداي تعالي قيام کند». {1] .

[1] کمال‏الدين، ج 2، باب 37، ح 2.

[3] بقره (2)، آيه 148

ده فرمان علی بن موسی الرضا علیه السلام

فرمان اول:
در خوشحال کردن مردم بسیار بکوشید تا در قیامت خدا خوشحال تان کند.

فرمان دوم:
تا می توانید سکوت اختیار کنید که سکوت موجب محبت می شود و راهنمای هر خیری است.

فرمان سوم:
در خواندن سوره حمد استمرار بورزید که جمیع خیردرامور دنیا و آخرت درآن گرد آمده است.

فرمان چهارم:
به روزی اندک خدا راضی باشید تا خدا نیز از عمل کم شما راضی باشد.

فرمان پنجم:
در برقرار کردن صله رحم ثابت قدم باشید که بهترین نوع آن خودداری از آزار خویشاوندان است.

فرمان ششم:
به کسی که از خدا نمی ترسد امید نداشته باشید که نه تعهد دارد، نه نجابت و نه کرم.

فرمان هفتم:
بسیار احسان کنید که خداوند در قیامت یک نصفه خرما را مانند کوه احد بزرگ می کند.

فرمان هشتم:
حق الناس را رعایت کنید که دوستی محمدوآل محمد بدون آن پذیرفته نیست.

فرمان نهم:
ازبخششی که زیانش برای تو بیش از سودی است که به دیگران میرسد، حذر کن.

فرمان دهم:
بسیارمراقب کردار خودباشید تا مورد تهمت واتهام قرار نگیرید،که در آن صورت حق ملامت ندارید.

السلام علیک یاعلی ابن موسی الرضا